Ανεξίτηλες, γεμάτες στιγμές, που θα τις κουβαλάς με χάρη, για πάντα.”

Ή μάλλον αδυνατείς γιατί ξέρεις πώς οι άνθρωποι, είναι η συλλογή των στιγμών τους. Και αυτές οι στιγμές, όταν φτάνουν την τελειότητα, καταγράφονται στο σύμπαν και δεν επαναλαμβάνονται ποτέ. Είναι ανεξίτηλες.

Ποια επίθετα, θα μπορούσαν να συνοδεύουν στιγμές γεμάτες γιασεμιά, αρώματα από λογής λογής φαγητά, ήχο και άρωμα ελληνικού καφέ να ψήνεται όλες τις ώρες της ημέρας και σπίτι πάντα γεμάτο, ακούραστο και ανοιχτό; Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις τον πολύχρωμο κήπο, γεμάτο με κάθε λουλούδι και φρούτο. Μια στάση στο στόμα κι γεύεσαι τα φρέσκα αμύγδαλα, το σιροπιαστό σάμαλι και τα πιταράκια με τις καυκαλήθρες. Η αίσθηση της αλμύρας από τα φρέσκα χτένια που την μια, σε άφηναν να τα φας και την άλλη όχι, έρχεται και σε βρίσκει κάθε καλοκαίρι. Στα αυτιά σου ηχούν ακόμα τα τζιτζίκια που το μεσημεράκι είχαν την τιμητική τους και στα χέρια σου η nivea, το ταλκ και το μπλε οινόπνευμα που είναι πάντα γιατρικό.

Θυμάσαι λόγια σοφά και λόγια που σε πίκραναν. Θυμάσαι την ακούραστη προσπάθεια για το σωστό και όσο κι αν διαφωνούσες με τον τρόπο, θυμάσαι την δύναμη, εκείνη την υπεράνθρωπη δύναμη. Ανεξίτηλες, γεμάτες στιγμές, που θα τις κουβαλάς με χάρη, για πάντα. Γιατί τούτοι οι άνθρωποι είναι ανεξίτηλοι. Είναι άνθρωποι που άφησαν το στίγμα τους.